De grondlegger van de hechtingstheorie, John Bowlby, onderzocht en beschreef de fundamentele behoefte van kinderen om zich te hechten aan hun ouders. Dit hechtingsgebeuren vindt plaats binnen het intieme netwerk van gezinsrelaties, waarin elk kind geboren wordt en opgroeit. Lange tijd beperkte het onderzoek naar hechtingsprocessen zich tot de relatie tussen een kind en zijn moeder, waarbij de aandacht vooral naar de intrapsychische belevingswereld van onveilig gehechte kinderen en volwassenen ging. Pas in later onderzoek was er veel meer oog voor de impact van gezinsfactoren die het hechtingsgebeuren beïnvloeden. Toch bleven tot voor enkele jaren de hechtingstheorie en de systeemtheorie twee gescheiden werelden. Onder impuls van een groeiende groep van clinici worden de verworvenheden van de hechtingstheorie geïntegreerd binnen een systeemtherapeutisch denkmodel. Deze systeemtherapeuten breiden het concept van gehechtheid uit naar het gezinssysteem als geheel. Hechtingsproblemen in gezinnen heeft oog voor vormen van implementatie van de hechtingsdynamiek binnen een systemische visie op gezinnen. Daarnaast wordt aandacht besteed aan gehechtheid binnen veilige en onveilige gezinssituaties. De auteur benadert de hechtingstheorie niet vanuit de gedachte dat kinderen slachtoffers kunnen zijn van een onveilige omgeving. Hij gaat er vooral van uit dat kinderen, met hun eigen temperament en karakter, actief deelnemen aan devorming van hechtingspatronen binnen het gezin. Dit boek is bestemd voor hulpverleners die de hechtingstheorie op een kritische en gedifferentieerde manier willen toepassen in counseling en psychotherapie. Door de gedegen samenvattingen van belangrijke theorieën uit het werkveld is het tevens zeer geschikt als leerboek in de opleiding tot behandelaar.